Skálmöld Ýdalir 1. Ýr 2. Ýdalir Ýdalir standa við endalaust fljót Ullur þá reisti og byggði Fjallgarður skýlir og fjörður í mót Fallegt hvert strá, sérhver þúfa og grjót Þúsundir búa og þakka hvert dægur Þjóð sinni hamingju tryggði Ullur er guðlegur, fagur og frægur Forgöngumaður og dómari vægur Bundin að engu þar bjuggu í friði Bændur sem enginn styggði Ræktuðu landið og rótgróna siði Ríkti þar Ullur með fylgdarliði Rænt hefur Ýdölu Níðhöggur nú Nístandi grætti og hryggði Runnu þau öll yfir brennandi brú Börnin í ofboði, Ullur og hjú Ýdalir standa við endalaust fljót Ullur þá reisti og byggði Fjallgarður sviðinn, um fjörð liggur sót Fallið hvert strá, sérhver þúfa og grjót Flaug yfir hljóðlátur, fólkið í bóli Feigðin á borgina skyggði Vakti þau óður með ísköldu góli Ullur þá flúði af höfðingjastóli Finndu þeim skjól, sonur Sifjar Sorfinn í tímann skurður Vega þær vandlega klyfjar Verðandi, Skuld og Urður 3. Urður Ég er Urður, köld og kæfandi, kraftur minn yfir öllu er gnæfandi. Fortíðin orðin, þú færð ekki neinu að breyta. Reynist þér hvorki sterk né styðjandi, staulastu áfram götuna biðjandi. Tíminn er einstigi, trúðu og hættu að leita. Orðið er orðið, liðið er liðið. Gróið er gróið og sviðið er sviðið. Horfið er horfið, farið er farið. Gert er gert og erkkert skiptir og ekkert skiptir máli. ...og ekkert skiptir og ekkert skiptir máli. Hún er vís og okkar elst, ógn í hennar gjörðum felst. Urður. Alltaf eru Urðar vegir erfiðir og hættulegir. Enginn breytir hennar háttum, hún sér þig úr öllum áttum. Allt er gert og gert er orðið, göldrótt leggur spil á borðið. Skuggar lifna, skuggar dvína. Ekkert skiptir máli. Urður. Ég er Urður, köld og kæfandi, kraftur minn yfir öllu er gnæfandi. Reynist þér hvorki sterk né styðjandi, staulastu áfram götuna biðjandi. Orðið er orðið, liðið er liðið. Gróið er gróið og sviðið er sviðið. Horfið er horfið, farið er farið. Gert er gert og erkkert skiptir máli. Og ekkert skiptir máli. 4. Ratatoskur Hlauptu Hlauptu kjarrið allt um kring. Farðu Farðu hratt um lauf og lyng. Berðu Berðu fregnir til og frá. Segðu Segðu hvað er nú og hvað var þá. Íkorni sagði við urðar nornir Eru þá drekarnir himinbornir Nú hefur hann með nöðruher Níðhöggur þorpið undir sér Ullur og fólkið frá ýdölum flýði Ólaði á sína fætur skíði Veðurfölnir og Yggdrasils örn Eftir sér toguðu konur og börn Ratatoskur frá rótum að krónum Rennur um askinn á stofni grónum Allar nætur nagar rætur (Alla daga, allar nætur, annar þeirra nagar rætur) Hinn í toppum (Situr hinn í háum toppum) Hleypur loppum (Hleypur skögull fimum loppum) Herir meiða (Herir vilja hina meiða) Hræða deyða (Hræða kvelja slá og deyða) Enginn heimur (Án hans væri enginn heimur) Himingeimur (Engin jörð né himingeimur) 5. Verðandi Ég er staður og stund Stafir mínir eru látlausir og beittir Ég er gola og grund Gárur hafsins Já, ég er allt sem er, allt sem er Þræðir, bensli og bönd Bindast saman er flétta ég þér örlög Höfin, loftið og lönd Lífið sjálft Já, það fer eins og það fer Brunnurinn sýnir málverk og myndir Menn og guðir eru daufir og blindir Hún er Verðandi, hún er Verðandi Ég er Verðandi Ég er Verðandi Ég er Verðandi Ég er Verðandi Sitjum allar í sátt Systur mínar hafa bakið hvor í aðra Fléttum þrefaldan þátt Þér og öðrum, það fer eins og það fer Brunnurinn sýnir málverk og myndir Menn og guðir eru daufir og blindir Örlög bundin í sælu og syndir Ég er Verðandi, ég er Verðandi Ég er Verðandi Ég er Verðandi Ég er Verðandi Ég er Verðandi Ég er Verðandi (Hún er Verðandi) Ég er Verðandi Ég er Verðandi (Hún er Verðandi) Ég er Verðandi Hún er Verðandi, velmegun og lán Hún er Verðandi, útskúfun og smán Hún er Verðandi, væntumþykja sönn Hún er Verðandi, hatur, níð og bönn Hún er Verðandi, vosbúð, hungur, kvöl Hún er Verðandi, kræsingar og öl Hún er Verðandi, allt sem núna er Hún er Verðandi, það fer eins og það fer Ég er Verðandi 6. Veðurfölnir Þúsund manns í þéttum hóp, þjáningar og neyðaróp, á flótta, á flótta. Höldum upp á heiðina, hatrið nærir reiðina, á flótta, á flótta. Skíðum burt í skelfingu Skuldar undir hvelfingu á flótta, á flótta. Drekar elta, dauðinn er dansandi á eftir mér á flótta, á flótta. Láttu þau, Frigg, ekki missa móðinn. Myndu þau gleyma þeim, Freyja og Óðinn? Þraukið svo hjálpi oss Þór og Mjölnir. Þýtur um himnana Veðurfölnir. Birtist hann þar yfir Bæjartjörn, ber niður vængjunum gríðarstór örn. Með honum fuglar og fylgdarlið, fleygja þau reipum niður á við. Öskrandi hengir hann börnin á bak, böndin strengjast við vængjatak. Dregin til frelsis, dregin á skíðum, dauða og helsi við þannig flýðum. Á flótta. 7. Skuld Gleymdu því sem gamalt er og gleymdu því sem fram hjá fer. Gleymdu því sem gerðist þá og gleymdu því sem færist frá. Skuld. Geymdu það sem gagnast vel og geymdu það sem hrekur Hel. Geymdu það sem gleður þig og geymdu það sem sannar sig. Dreymdu allt sem deyfir kvöl og dreymdu allt sem bætir böl. Dreymdu allt sem dugar best og dreymdu allt sem metur mest. Skuld. Framtíð ráðum, ekki er yfir nokkur vafi. Samtíð spáðum, þagnar þver, þráin okkur hafi. Gleymdu. Geymdu. Dreymdu. Hvorki guð né menn vita líf sitt enn. Hvorki guð né menn. Sestu niður við Urðarbrunninn. 8. Níðhöggur Kveður vísu draumadís, dagur rís í frosnum móanum. Króknar sálir kveikja bál, kneyfa skal og syngja með spóanum. Þegar hitinn þíðir vit, þykkur biti fyllir magana. Hér á bóga báða nóg, breiður skógur umlykur hagana. Ýviður er í boga bestur, beittar tálgum eiturörvar. Níðhöggur, sá grimmi gestur, gefur eftir, flýr og hörfar. Dregin erum, fuglinn fer fram hjá sveru urðargrjótunum. Gegnum stríða hörkuhríð höfum skíðin bundin á fótunum. Öllu gleymum, horfum heim, hann þar sveimar einn með skörfunum. Bogar svigna, lækur lygn, látum rigna yfir hann örvunum. Flýgur inn með fuglager, feigðareldur bjartur logar. Grandað enginn getur mér, geiga allir þínir bogar. Skíðar yfir skaraband, skalt þú núna deyja, Ullur. Dalir þínir draumaland, dauðinn verður tregafullur. Skörp er lund og skelfur grund, skíðum undir klakaflekanum. Víð þar brjótum væng og fót, vinir skjóta hart að drekanum. Óðum drekans eyðist þrek, undir tekur fjalls í sölunum. Heyrist gnýr og Höggur flýr, hrakti Ýr hann burtu úr Dölunum. Ýr í Dölunum. 9. Ullur Ýdalir standa við fagurt fljót, fjörðurinn brosir okkur mót. Ullur þarna býr. Vorið er komið, veturinn fer, vindurinn fallega kveðju ber. Vakir yfir Ýr. Dáinn horfir inn dalinn á fuglafjöld, Dvalinn liggur og sefur því nú er kvöld. Duraþrór og Duneyrr bíta, dásamlegt er allt á að líta. Ullur þarna býr. Örlaganornir við Urðarbrunn Ýdali byggja á traustan grunn. Ullur þarna býr. Urðar fer stækkandi völundarvefur, Verðandi brosir en Skuld, hún sefur. Vakir yfir Ýr. Dáinn horfir inn dalinn og allt er hljótt, Dvalinn liggur og sefur því nú er nótt. Duraþrór og Duneyrr bíta, dásamlegt er allt á að líta. Ullur þarna býr. Örlaga- og álfamær, dansaðu við mig í nótt. Enginn veit hver örlög fær, dansaðu við mig í nótt. Líttu upp því lífið er hér, láttu þig dreyma og komdu með mér. Örlaga- og álfamær, dansaðu við mig í nótt. Lítið eigum leyndarmál, dansaðu við mig í nótt. Eigðu með mér eina skál, dansaðu við mig í nótt. Líttu upp því lífið er hér, láttu þig dreyma og komdu með mér. Lítið eigum leyndarmál, dansaðu við mig í nótt. Fögnum meðan finnum til, dansaðu við mig í nótt. Þessa stund með þér ég vil, dansaðu við mig í nótt. Líttu upp því lífið er hér, láttu þig dreyma og komdu með mér. Fögnum meðan finnum til, dansaðu við mig í nótt. Leikum okkur lítið eitt, dansaðu við mig í nótt. Og við verðum aldrei þreytt, dansaðu við mig í nótt. Líttu upp því lífið er hér, láttu þig dreyma og komdu með mér. Leikum okkur lítið eitt, dansaðu við mig í nótt.